Sıcak altında ekmeklerini kazanan çalışanlar, ailelerinden uzakta bayram geçirmenin burukluğunu yaşıyor. Meskenlerinden 6 ay boyunca uzak kalacak olan tarım personellerinin öyküleri ise yürek burktu. Kimi arkasında anne babasını kimi gebe eşini bıraktı. Çocuk yaşta başlayan gurbet mesaileri bayanlar için tarlada son bulmuyor. Akşam çadırlarına döndüklerinde başka günün hazırlıklarına başlıyorlar.
“ÇOCUKLARIMIZIN YAŞITLARI KEYFİNE BAKIYOR, BİZİMKİLER…”
Mevsimlik tarım emekçisi olarak 6 yıldır Ankara’ya geldiğini belirten Serdar Doğan, “Ailecek geliyoruz, biber domates ekmeye. Bu sene 21 Nisan’da buraya geldik. 10’uncu ayın 15’inde buradan gideceğiz don düşüyor esasen o vakit. Ondan sonra ailemizin yanına gidiyoruz. Orada da hayvancılık yapıyoruz ailemize bakıyoruz, bu türlü hayat koşullarımız. Biraz buruk durumdayız, çalışıyoruz ancak yapacak bir şey yok. Hani bir laf vardır ‘ekmek aslanın ağzında’ bizde o biçimde. Yapacak bir şey yok ekmeğimizi çıkartıyoruz. Şu an baktığımızda ortamızda 15 yaşında olan beşerler da var. Onların yaşıtları şu anda aileleri ile birlikte keyiflerine bakıyorlar lakin biz şu an çalışıyoruz o yüzden biraz burukluk var” diye konuştu.
“ÇADIRDA ÖMÜR, SEYYAR BANYO, SEYYAR TUVALET”
Mevsimlik personel olarak geldikleri vakit çadırlarda kaldıklarını tabir eden Serdar Doğan, “Dışarıdan gelen birisi için zahmet olur bu koşullar, alışamaz zira. Bir insan dairesinde meskeninde otururken aniden çadırda buraya gelince ister istemez alışamaz. Lakin biz beşinci sınıftan beri çalışıyoruz bu işte o yüzden bizim için bir düşünce yok. Çadıra, kurduğumuz seyyar banyolara, tuvaletlere her şeye alışıyoruz. Hayat bu, herkes elinden geleni yapsın. Kimse kimseye bu zamanda 1 lirasını bile vermiyor. Buradan ailemin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden öpüyorum inşallah her şey gönlünüzce olur” dedi.
“İNSANLAR MESKENDE EĞLENİYOR, BİZ ÇALIŞIYORUZ”
Mevsimlik emekçi olarak çalışmanın kolay olmadığına dikkat çeken Songül Doğan, “İlk geldiğimizde hepimiz ağlaya ağlaya geldik. Zira hepimiz ailemizden ayrılıyoruz üzülüyor insan. Biraz alıştık lakin insan ailesinin yokluğuna alışamıyor telefonla gideriyoruz hasretimizi. Beşerler bayramda oturuyor meskenlerinde, eğleniyor fakat biz çalışıyoruz. Bayramda ailemizle telefonda konuştuk biz de… Bu da hoş bir his lakin yüz yüze olması varken neden telefonla olsun. Bizi burada en çok insanın ailesine hasreti zorluyor. Bir de iş çok güç biz tarlalarda çok sürünüyoruz üzere hissediyorum” tabirleri kullandı.
“İNSAN VAKİTLE HER ŞEYE ALIŞIYOR”
Mevsimlik personel olarak çalışmanın kendisine mecburi olarak bir şeyler kattığını söyleyen Songül Doğan, “Ben 20 gün öncesine kadar yemek yapmasını bilmiyordum. İki tane ablam vardı onlar evlenince ben yemek yapmayı öğrendim. Ateş parlayarak yanarken biz yemek yapmaya çalışıyoruz güç bir şey. İnsan vakitle her şeye alışıyor. Koşullar kolaylaşmadı lakin biraz daha güzele gitti diyebilirim” tabirlerini kaydetti.
“Eşim 6 aylık gebe, Kurban Bayramı’ndan sonra Allah nasip ederse doğum olacak lakin ben orada değilim”
“BİR YILDIR EVLİYİM, EŞİM GEBE LAKİN MECBUREN BURADAYIM”
Kardeşleri ile bir arada çalışmanın hoş olduğunu lakin hasret ve hasretin sıkıntı olduğunu belirten Sait Doğan, “Yaklaşık 20 gündür buradayız. Kardeşlerimle, kuzenlerimle geldim. Akşam olduğu vakit çayımız, çorbamız olduğu vakit keyifli oluyoruz lakin insan başını yastığa koyduğu vakit o hasret, hasret güç geliyor. Kimisi eşinden, annesinden, kimisi dostlarından ayrılıyor bu beşere güç geliyor. Ben yaklaşık 1 yıldır evliyim. Asıl güç olan bu esasen. Eşimden başkayım, o da beşere farklı bir his katıyor. Özlüyoruz, telefonla konuşuyoruz lakin nereye kadar. Birbirimizi görmedikçe, yan yana olmadıkça beşere sıkıntı geliyor. Birinci bayramımızı farklı geçiriyoruz. Eşim 6 aylık gebe, Kurban Bayramı’ndan sonra Allah nasip ederse doğum olacak ancak ben orada değilim. O fikir beşere çok makûs geliyor, keşke bir sürpriz, bir kıvılcım bir şey olsa da gitsek diyorum lakin ney yaparsam yapayım olmuyor bu çaresizlik. Buradan onlara selam yolluyor. Onları çok seviyorum” sözlerine yer verdi.
“MESAİ TARLADA BİTMİYOR”
Mesailerinin tarlada son bulmadığını söyleyen çalışmanın berbat bir şey olmadığın altını çizen Dilan Doğan ise şunları kaydetti:
“Buraya mevsimlik personel olarak çalışmaya geliyoruz. Ailemizden uzaktayız çok üzgünüz. Çalışmak aslında hoş insan huzur veriyor lakin bir yerden sonra insan yoruluyor. Mesela bugün bayramın ikici günü ailemizden uzaktayız onları çok özlüyoruz. Gurbetteyiz ne yapalım işimiz çalışmak ayıp değil, insan çalışmalı ve gururlu olmalı. Biz tarlada çalışıyoruz çadıra döndüğümüzde mecbur yemek yapmalıyız, çamaşır ve bulaşık yıkamalıyız. Ailemin ellerinden ellerinden öpüyorum bizi merak etmesinler.”
(İHA)
Kaynak: Sözcü